Dünya Engelliler Günü

Bugün Dünya Engelliler Günü. Bugün bir kez daha düşünelim aman ben engelli değilim ki ne olacak demiyelim. Başımıza ne zaman ne geleceğini hiçbirimiz bilmiyoruz. Bir gün biz de engelli olabiliriz. Daha önce de bahsetmiştim annem 40 yaşındayken MS'e yakalandı ve 15 seneden fazladır bu hastalıkla uğraşıyo artık son aşamaları yani annem yürüyemediği için eve mahkum. Doğuştan olması ya da sonradan olması sonucu değiştirmiyor. Zaten yılda bir kez doktor için ancak evden çıkıyor, apartman girişinde bir rampa olsa dedik ki önceden vardı kaldırıldı şimdi tekrar yapıldı ama binbir dereden su getirerek. Doktor demişken o da ayrı bir konu. Geçen sene muayenenahesini taşıdı bol merdivenli bir apartmana. Tabi yürüyebilir durumda hastaları da olduğu için hesap soramayız niye buraya taşındın diye, onun da kendince nedenleri vardır ama anneniz artık buraya zor gelir demek, mantıklı mı başka bir çözüm yolu yok mu. Ne yapacak peki bu insan senelerdir aynı doktorun kontrolunda olan bu insan nereye gitsin, kime gitsin. Neden bu kadar duyarsız davranıyoruz. Mesela alışveriş merkezlerinde neden engelliler için ayrılmış yerlere park edip, buraya park etmeyin deyince kafa tutuyoruz. Ya kaldırımlar onlara ne demeli, öyle yerler var ki sağlıklı insan bile zor çıkıyor. Bir de neden onlara uzaylı gibi bakıyoruz, acıyarak bakmayalım bırakalım rahat etsinler dışarı çıktıkları zaman. Lütfen yeterli değil ama en azından bugün daha duyarlı olalım ve bir kez daha düşünelim.